Hiçbir zaman sabahları evden kaçarak çıkmadım, hep beni çok acıtsada Doğa'mla vedalaşarak çıktım.
Doğa’m daha birkaç aylıkken huzursuzlanırdı ben evden çıkarken, sonra biraz daha aklı ermeye başlayınca kısa süreliğine de olsa arkamdan ağlardı.
Ama şimdi…
Şimdi ki galiba en fenası… Daha fenasını yaşayana kadar…
 |
| DOĞA ÖZCAN |
Bugün…
evden çıkarken bütün gücüyle bacaklarıma sarıldı. Boyu diz hizama geliyor, başını dizlerimin arasına gömdü ve gözlerinden boncuk boncuk yaşlar döküldü. Zorda olsa gözlerine baktım, onun bakışı beni kahrediyor çünkü minnacık bebeğimin gözleri öyle derin ve manalı bakıyor ki. Ona geleceğimi onu çok sevdiğimi ama şimdi gitmem gerektiğini söyledim. Başını sağa sola salladı(hayır anlamında), ağlamaya devam etti. İçim burkula burkula önce pantalonumu sımsıkı avuçlamış olduğu ellerini açtım, sonrada Doğa’mı kucağıma alıp anneme verdim. Onu gözyaşlarıyla ıslanmış yanağından öptüm, kokusunu içime çektim.
Ama o sırada bana bir bakış attı, tokat gibi…
Bir de bu bakışının yanında “anne” deyişi var….
Anlatamam….
Zaten anlatamıyorum.
Artık her böyle olacak gibi…
Gözlerimde yaşlar, Boğazımda düğümler yutkunamıyorum, nefes alamıyorum.
Lakin alışacak, alışacağım, alışacağız…
Belki uzun bir zaman alacak bu hem de çok uzun bir zaman, belki de hiç alışmayacağız!!!
8 yorum:
Ağlamalarına dayanamıyor insan, "anne gitme, gitmeni istemiyorum" diye ağlayıp duruyor benimki de...
bu anlattıklarını ben de her gün yaşıyorum ama anne olarak değil...
özel bi okulun anaokulunda minikleri annelerinden alırken inan canım o kadar acıyor ki bazen, alın götürün diyesim geliyor...ama gerçekten zamanla alışıyorlar...
seninki de alışacaktır..
sabır...
bol şans...
annelili: ne kadar zor değilmi ? bize en çok ihtiyaç duyduklarında biz yanlarında değiliz ne kadar doğru aslında bu da tartışılır.
pınar:alışır belki ama bu süreç baya bir sancılı geçeceğe benziyor her gün sabah mahfoluyorum Doğa böyle yaptıkça kaldı ki biz daha yolun başındayız ilerleyen zamanda umarım daha kötüsü olmaz.herkese bol bol şans:)
Susu yaa..
Resmen kendim yaşamış kadar oldum yazdıklarını okuyunca.. Doğa'cık ağlarken bile çok şirin ama..
Allah kolaylık versin canım..
çok güzel ifade etmişsin her sabah yaşadıklarımızı...alışmak insana unutturmuyor sadece acılarını azaltıyor aşkım.ama bizimde tek telaşımız onların geleceği.buna mecbur kalmaktan bende nefret ediyorum.
**pınarr zaten o bir şirine...:)))
**aşkım her ne fedakarlık yapıyorsak zaten Doğamın geleceği için onun rahatı için...ama işte zor oluyor.
.aman ağladım ben ya.. dayanamıyorum böyle şeylere.. ki ben burdan dayanamıyorum siz ordan..... Allah yardımcınız olsun
DELİ ANNE...dayanmak zor ama yapacak birşey yok.Allah hepimizin yardımcısı olsun bu arada ünlü olmak nasıl ? :)
Yorum Gönder